Er was eens een heel lief en mooi meisje dat na het overlijden van haar vader bij haar gemene stiefmoeder en stiefzusters woonde. De naam van het meisje was Assepoester. Ze woonde in een groot huis in een klein dorpje bij het paleis.
Assepoester moest in haar eentje het hele huis altijd schoonhouden. Voor haar lelijke en luie stiefmoeder en stiefzusters moest zij al het vieze en zware werk doen. Op een dag verschenen er overal in de stad aanplakbiljetten waarin iedereen werd uitgenodigd om op het grote feest te komen dat in het paleis werd gegeven. Op dit feest zou de prins op zoek gaan naar een geschikte kandidaat om te trouwen. Het hele huis was in rep en roer.

De gemene stiefmoeder dacht dat één van haar dochters wel geschikt   zou zijn voor de prins."Jij mag niet mee Assepoester, zo'n lelijk meisje   als jij maakt  toch geen kans" zei de gemene stiefmoeder "Ga jij maar snel de jurken van mij en je stiefzusters opknappen en wassen". Assepoester was de hele week bezig om de jurken te verstellen en mooi te maken. De gemene stiefzusters pestten haar de hele dag dat zij wel naar het bal gingen en Assepoester niet.
Op de dag van het bal was Assepoester heel verdrietig. De gemene stiefzusters hadden dit door en lachten haar hard uit. Verdrietig keek Assepoester hoe zij lachend in de koets stapten en naar het paleis vertrokken.

"Huil niet meisje" hoorde Assepoester ineens achter haar.
Ze draaide zich om en daar stond een vriendelijke fee met een toverstokje "Ik ben je petemoe en ik ga ervoor zorgen dat jij naar het feest kan". Assepoester haar gezicht begon te stralen..
Ze kon het eigenlijk niet geloven. Met een tikje van haar toverstaf, toverde de vriendelijke fee Assepoester in een schitterende jurk.
Het haar van Assepoester was ook meteen mooi gekamd en gekapt.
Aan haar voetjes had zij ineens hele mooie glazen muiltjes.
Assepoester danste in het rond van geluk. "Ooohhh petemoe wat ben ik mooi gekleed zo"


"Nu nog een mooie koets met koetsier en paarden"zei de vriendelijke fee en met een zwaai toverde zij een pompoen en 5 muizen in een mooie koets met koetsier en 4 paarden.
"Ga nu snel mijn kind maar vergeet niet dat de betovering maar tot twaalf uur middernacht duurt en geen seconde later"

Assepoester stapte in de koets en weldra stond zij voor de grote deur van het paleis.
Ze werd binnengelaten en zag haar gemene stiefmoeder en stiefzusters zitten.
Een beetje angstig liep ze langs hen, maar Assepoester werd niet herkend. Ze stond een beetje onwennig in de grote zaal met al die mensen en wist niet echt wat ze moest doen.
"Dag mevrouw mag ik deze dans van u" Assepoester draaide zich om en keek in de ogen van de prins die achter haar was komen staan. "Euhh ja natuurlijk  majesteit" zei Assepoester een beetje overdonderd. De prins pakte haar hand en trok haar de dansvloer op. De hele avond danste de prins alleen met Assepoester. Het was heerlijk om te dansen met de prins vond Assepoester en soms zag zij de jaloerse blikken van de gemene stiefmoeder en stiefzusters die nog steeds aan de kant zaten. De prins werd meteen verliefd op Assepoester en dat was wederzijds. "Nu ga ik het vragen" dacht de prins en ging op zijn knieën voor Assepoester zitten. De hele zaal zag dit. De muziek stopte. Iedereen hield zijn adem in. "Lieve Assepoester" zei de prins. Assepoester keek de prins aan en kon haar geluk niet op. Ineens klonk er een zware slag door de zaal. Assepoester keek naar de klok en zal dat het de eerste slag was van de twaalf slagen voor het twaalf uur zou worden. Zij moest snel zijn anders was de betovering verbroken en kon de prins zien wie zij eigenlijk was. Assepoester rende weg en liet de prins midden in de zaal achter op zijn knieën. Ze rende de trap af maar verloor onderweg één van haar glazen muiltjes. Snel sprong ze in de koets en nog voor de twaalfde slag had geslagen was ze de poort van het paleis al uit.
Precies om twaalf uur verdween alles wat de vriendelijke fee had getoverd, behalve het glazen muiltje dat nog steeds op de trap stond voor het paleis. De prins zag het muiltje staan en nam het mee naar binnen. Assepoester stond inmiddels op straat met haar oude kleren weer aan en vijf muizen om haar heen en een pompoen op de grond. Thuis aangekomen rende ze snel naar haar kamer en bleef daar tot haar stiefmoeder en stiefzusters weer terug waren. De volgende dag kwam de prins met zijn gevolg naar het dorpje. "Iedere vrouw in het dorpje moet het glazen muiltje passen en wie het past mag met de prins trouwen" schreeuwde de dorpsomroeper door het hele dorp De prins ging alle huizen af en iedere vrouw probeerde haar voet in het muiltje te duwen. Niemand paste het.
Als laatste kwam de prins bij het huis van Assepoester en haar gemene stiefmoeder en stiefzusters. De stiefzusters probeerden  hun voeten in het muiltje persen, maar het lukte met geen mogelijkheid. De stiefmoeder hielp wat zij kon maar niets lukte. Assepoester stond achter een deur en keek door het sleutelgat en kon haar lachen niet goed inhouden. De prins hoorde dit en trok de deur open. Ze schrok en stond snel op. "Dag  majesteit" zei Assepoester.
Dag meisje" zei de prins die iets herkende in de glimlach die Assepoester om haar mond had. "Waarom pas jij niet het glazen muiltje". De gemene stiefmoeder sprong er meteen tussen. "Ach prins toch, zij is niet naar het feest geweest en u gelooft toch niet dat zo'n lelijk wicht het muiltje zal passen?" De prins duwde de gemene stiefmoeder opzij. "Dat bepaal ik zelf, hier meisje probeer het muiltje eens" Assepoester stapte zo in één keer in het muiltje. De prins straalde van geluk, dat hij nu eindelijk zijn bruid had gevonden. Assepoester verliet aan de arm van de prins het huis van de gemene stiefmoeder, terwijl haar gemene stiefmoeder flauw viel en de stiefzusters geen woord meer konden uitbrengen. De volgde dag was er weer een groot feest, het huwelijksfeest van de prins en Assepoester. Zij dansten weer de hele avond, alleen dit keer als prins en prinses. En nu tot ver na twaalf uur! En zij leefden nog heel lang en gelukkig.